Bijzondere herkauwers

Kleine kameelachtigen worden vaak verward met herkauwers zoals koeien of geiten, maar ze vormen een aparte groep: de Tylopoda. In tegenstelling tot echte herkauwers hebben ze geen vier magen, maar één maag met drie compartimenten. Ook hun spijsvertering werkt anders.

Hun voeten zijn net zo bijzonder: ze hebben geen hoeven, maar lopen op twee tenen met zachte kussentjes en nagels. Dankzij deze structuur beschadigen ze de bodem nauwelijks — ideaal voor kwetsbare ecosystemen.

Ze behoren de Tylopoda

De naam van deze familie verwijst naar de unieke bouw van hun voeten. In plaats van hoeven lopen ze op twee tenen die parallel aan de grond staan, met zachte voetzolen en kleine nagels aan het uiteinde. Dankzij deze speciale voetstructuur veroorzaken ze nauwelijks schade aan de bodem, wat hen bijzonder vriendelijk maakt voor hun omgeving.

De Huacaya alpaca

Dit is de meest voorkomende en bekendste alpaca soort ter wereld, meer dan 90% van alle alpaca's behoren tot dit type.Wat haar zo herkenbaar maakt, is haar vacht: die groeit rechtopstaand uit het lichaam, vergelijkbaar met schapenwol.

De kwaliteit van de wol hangt af van verschillende factoren: hoe dichter, fijner, gelijkmatiger en golvender (gekroesd) de vezels zijn, hoe beter. Een goede ‘deken’ — de vacht die het hele lichaam bedekt, van het puntje van de neus tot aan de tenen — is dan ook bijzonder geliefd bij wolkenners.

De Suri alpaca

Deze heeft een opvallend andere vacht dan de Huacaya: de vezels hangen in lange, glanzende lokken die langs het lichaam naar beneden vallen.

Hoe fijner, glanzender en gelijkmatiger deze lokken zijn, hoe hoger de kwaliteit van de wol. De vezel van de Suri heeft zeer gesloten schubben, wat zorgt voor een uitzonderlijke glans, een zijdezacht uiterlijk en een hoge slijtvastheid. Tegelijk maakt dit de wol lastiger te spinnen. In tegenstelling tot Huacaya-wol is er bij Suri-wol nauwelijks sprake van krimp.

Suri’s worden vaak maar eens in de twee jaar geschoren, zodat de lokken een lengte van 20 tot 30 cm kunnen bereiken — ideaal voor het verwerken tot luxe textiel.

De opmars van alpaca's

Die begon in de jaren 1980 in Noord-Amerika. Niet veel later volgden landen binnen het Gemenebest, zoals Australië, Nieuw-Zeeland en het Verenigd Koninkrijk.

In Europa verschenen ze aanvankelijk in dierentuinen als exotische dieren, maar vanaf het einde van de jaren '90 en het begin van de jaren 2000 werden ze steeds vaker gehouden als hobby- of huisdieren.

In de afgelopen tien jaar heeft de alpacafokkerij in Frankrijk een sterke groei doorgemaakt. Daarbij zijn de doelstellingen van fokkers steeds veelzijdiger geworden — van het produceren van hoogwaardige wol tot natuurgerichte recreatie en educatieve activiteiten.

Productie van wol.

Alpacawol is zeer beroemd, en de productie van kwaliteits wol is de belangrijkste reden voor het bestaan van Europese boerderijen. Het ontbreken van een sector van vaste wol en harmonisatie in de valorisatie maakt de levensvatbaarheid van een fokkerij die uitsluitend op wol is gericht momenteel echter niet realistisch: de verkoop van alpaca's blijft het primaire doel, te veel fokkers "doen" hun vachten nog steeds "weg" tegen belachelijke prijzen of vernietigen ze.
Daardoor wordt de genetische kwaliteit van de dieren en hun vezels nog steeds niet al te serieus genomen.

Dierenbemiddeling:

In opmars en terecht is diertherapie in ziekenhuizen en verpleeghuizen. Goed geselecteerd en goed opgeleid, verrichten ze wonderen bij het publiek door hun terughoudendheid, hun aanwezigheid en hun kalmte, om nog maar te zwijgen van het contact van onze handen met hun vacht.

 Begrazing:

lama's en alpaca's maken goed gebruik van arme weiden, en met hun kussens brengen ze weinig schade toe aan de bodem, zelfs aan kleigronden. De alpaca wordt echter in draf gepresenteerd als een bosmaaier: hij zal uw land goed onderhouden, maar zal het niet ontdoen van braamstruiken, brandnetels, distels of andere braakliggende scheuten. Hiervoor zal de lama het beter doen.

Waken:

Hoewel roofdieren, zullen sommige alpaca's en lama's het instinct hebben om hun groep te verdedigen tegen een roofdier. Dit instinct is reëel en effectief tegen vossen, daarom worden ze gebruikt om kuddes schapen of pluimvee te beschermen tegen meestergoupil. Maar maak je geen illusies: als je wordt geconfronteerd met zwerfhonden of wolven, zijn lama's en alpaca's een gemakkelijke prooi.

Lichaamstemperatuur:

De normale lichaamstemperatuur van een volwassen alpaca ligt tussen:

• 37,5 °C en 39,5 °C

Gemiddeld is het ongeveer 38,5 °C.

• De temperatuur kan iets variëren afhankelijk van het moment van de dag, activiteit, of het weer (bijv. op warme dagen kan de temperatuur wat hoger zijn).

• Bij temperaturen boven de 39,5 °C is er mogelijk sprake van koorts, infectie of hittestress.

• Bij temperaturen onder de 37 °C is er kans op onderkoeling, vooral bij zwakke dieren of cria’s.

Als je regelmatig temperatuur wilt meten, gebruik dan een digitale rectale thermometer en noteer afwijkingen.

Sociale dieren:

Alpaca’s zijn echte kuddedieren. Een alpaca alleen voelt zich ongelukkig — ze hebben soortgenoten nodig.

Spugen:

Spugen doen ze (meestal) op elkaar
Spugen komt vooral voor tijdens ruzies of wanneer ze hun plek in de rangorde verdedigen — zelden op mensen, tenzij je té opdringerig bent.

Karakter:

Zacht karakter, maar duidelijke grenzen
Ze zijn nieuwsgierig en vriendelijk, maar houden niet van knuffelen zoals honden of katten. Rustig benaderen werkt het best.

Ontlasting:

Poepen op vaste plekken
Alpaca’s gebruiken een soort “toiletplek” in de weide. Dit maakt het opruimen makkelijker en houdt de rest van het terrein schoon.

Zwangerschap:

Zwangerschap duurt bijna een jaar
Een drachtige merrie draagt haar cria gemiddeld 11 tot 12 maanden. Meestal wordt er maar één jong geboren.